Vast een beetje voorjaar

Doe mij maar mooi weer. Een weekje sneeuw en ijs in de kerstvakantie. Maar daarna weer een aangename temperatuur. En zon.

Ik kan daar zo naar uitkijken. Met je ogen dicht en je gezicht omhoog gericht. Genietend van de eerste zonnestralen in de tuin. En dan weten dat de zomer nog moet gaan beginnen. Dat je weet dat er nog zoveel zonnige momenten komen. Dat alles weer groen wordt. Dat je zonder jas naar buiten kunt. Dat je buiten kunt eten. Dat het lekker lang licht is. En dat de kinderen de hele dag buiten spelen en 's avonds zwart gekleurd in bad stappen. Zo heerlijk.

Maar zo ver zijn we nog niet. Voor nu haakte ik slingers met hartjes en bloemetjes. In grijs, wit en roze. De witte sierde het cadeautje van gisteren op. De andere twee zijn multifunctioneel. Een ketting, een kasthanger, een riempje. Het kan allemaal.

Nog meer te gaan. In allerlei kleurtjes.

Hallo lieve kleine Mick

Mijn allereerste berichtje in blogland ging over mijn zusje. Dat zij zwanger was. Maar sinds een uur of 13 is ze dat niet meer. Want...

Mick is geboren!

Zo'n lief klein ventje. Zo mooi. En zo duidelijk het kindje van mijn zusje en haar vriend. Alles beweegt en hij maakt van die zachte knor-geluidjes. Ik ben totaal vertederd en verliefd. En volledig verweekt.

Mick is bijna 3 weken eerder geboren dan verwacht. En ik heb mijn cadeautje niet af. Ik mis zelfs nog een essentieel onderdeel om het te kunnen maken. Stress dus in de vroege ochtend vandaag. Ik wilde niet met lege handen aankomen. En terwijl de rest van het gezin nog in diepe slaap was, maakte ik iets met spulletjes die ik wel in huis had: een mee-neem-hoesje voor luiers en billendoekjes. Ik gebruikte daar deze handleiding van mme Zsazsa bij.

Pfoe, dat was op het nippertje... Het pakje werd opgeleukt met een gehaakte slinger van hartjes en bloemetjes (daarover morgen meer). En met de tekeningen van de kinderen erbij was het toch een echt cadeautje.

Een shawl voor de kleine man

Ik zag de wol en wist meteen wat ik wilde maken. Maar mijn kleine man was niet erg onder de indruk. Hij vond een nieuwe sjaal 'wel goed'.

De sjaal werd zoals ik had bedacht en mijn ventje vindt hem 'wel mooi'.

Hij heeft nog even model gestaan voor de foto. Maar dat was geen succes. Allemaal bewogen. Hij kon niet stil staan. Hij had het te druk met zijn Playmobil. Nou ja, dan maar zo.

Granny-square-kussen

Zo, die is af. Granny-squares go hip. Want vastgezet op een hoes van sweatstof. Omdat dat lekker zacht voelt.

Het is bijna verslavend om te doen. Ik stond vanmorgen alweer garen uit te zoeken. Maar ik heb mezelf toegesproken. Dus ik heb alleen wol gekocht voor shawls. Hoeveel granny-square-kussens heeft een mens eigenlijk nodig?
En shawls?