Op een druilerige dag als vandaag moet je er zelf iets van maken. Muffins bakken leek ons een heel goed plan.
We verdeelden de taken en gingen als een speer. Terwijl ik de appeltjes sneed, mixten mijn dochter en haar vriendinnetje het beslag. Het beslag rook heerlijk.... En daar ging het mis. Mijn dochter boog voorover om het nog beter te ruiken en
rrrroetsj haar prachtige lange rode haar helemaal in de mixer gedraaid!
Ze heeft nu bijna geen haar meer op haar voorhoofd. De haargrens begint midden bovenop. Alles is weggetrokken door de mixer. Gelukkig is ze niet echt gewond geraakt. Maar het gaat héééél lang duren voor dat het haar weer bij gegroeid is.
Toen ze weer een beetje tot rust gekomen was, wilde ze tòch nog de muffins verder afmaken. Dat hebben we dus maar gedaan. De helft met appeltjes, de andere helft met chocolade. En als troost heeft ze ze al uitgebreid geproefd. De foto hieronder is de laatste van de
muffins-om-nooit-te-vergeten. Die mag ze morgen mee in de overblijftrommel naar school. Heel slecht. Maar ik voel me zóóó schuldig...